Dysbioza pochwy jest zaburzeniem jej prawidłowej mikroflory.
Na chorobę tę w większym lub mniejszym stopniu cierpi znaczna część kobiet. Najczęściej objawy są nieznaczące, lecz czasem dysbioza pochwy prowadzi do bardzo poważnych konsekwencji.

Nazwa choroby.
Od razu powiemy parę słów o różnorodnych terminach, używanych do określenia tej choroby.
Waginalna dysbioza lub dysbakterioza pochwy jest najbardziej dokładnym terminem, który jest tłumaczony jako zaburzenie mikroflory pochwy. Jednak używa się go dość rzadko.
Najczęściej w celu określenia tej choroby stosuje się nazwę „bakteryjna waginoza”. Ten sam termin jest używany przez wiele lekarzy do oznaczenia gardnerelli – częstego przypadku dysbiozy pochwy. Często każde objawy zaburzenia mikroflory pochwy są zwane kandydozą lub grzybicą. Lecz kadydoza lub grzybica – są to nazwy opisujące zaburzenia wyłącznie jednego rodzaju – dominacji grzybów rodzaju Candyda.

Przyczyny zaburzenia mikroflory pochwy.

Przyczyn dysbiozy jest wiele.
Dysbakterioza pochwy jest najczęściej spowodowana:
- leczeniem antybiotykami,
- chorobami jelit - chronicznymi problemami ze stolcem, dysbakteriozą jelitową (mikroflora pochwy jest ściśle związana z mikroflorą jelitową),
- zmianami i zaburzeniami o charakterze hormonalnym (zaliczane są do nich: nieregularne współżycie płciowe, ciąża, poród, aborcje, różnorodne zaburzenia okresu miesiączkowego, dojrzewanie płciowe, okres przed menopauzą, menopauza itp.),
- nieprawidłowym stosowaniem tamponów w czasie okresu (rzadko, która kobieta wie, że tampony należy zmieniać dokładnie, co 2 godziny w dzień i w nocy. Jest to dość kłopotliwe, lecz w przeciwnym wypadku w pochwie tworzą się korzystne warunki dla rozwoju infekcji. Podczas stosowania podpasek takie problemy nie występują),
- nienormowanym życiem płciowym, dużą ilością partnerów seksualnych, niestosowaniem środków antykoncepcyjnych,
- infekcyjno-zapalnymi schorzeniami narządów miednicy małej,
- infekcjami przenoszonymi drogą płciową.


Patogeneza choroby.

Jeżeli stan zdrowotny kobiety jest unormowany w jej pochwie zamieszkuje prawidłowa mikroflora.
Składa się ona w 90% z laktobakterii (tak zwanych pałeczek Doderleina), trochę mniej, niż w 10% z bifidobakterii i mniej niż w 1% z bakterii beztlenowych, takich jak Gardnerella, Mobiluncus, Leptothrix, innych bakterii, a także grzybów rodzaju Candyda.

Prawidłowa mikroflora znajduje się w stałej równowadze ze sobą i środowiskiem zewnętrznym. Nie dopuszcza do powstania infekcji oraz zmian stosunku organizmów chorobotwórczych, przebywających w pochwie w ilości, nieprzekraczającej normę. Skład mikroflory jest podtrzymywany przez układ odpornościowy, znajdujący się w ścianach pochwy. Właśnie on sprzyja przywróceniu prawidłowej mikroflory przy jej nieznacznych wahaniach. Nie zawsze jednak radzi sobie z tym zadaniem.
Przy dysbakteriozie pochwy zachwianiu ulega równowaga pomiędzy prawidłowym stosunkiem bakterii, zamieszkujących pochwę. Obniża się ilość lacto- i bifidobakterii oraz zwiększa się ilość bakterii chorobotwórczych różnego rodzaju. Mogą one wywołać gardnerellę, kandydozę itp. Mogą być to również wywoływacze infekcji płciowych, takich jak rzęsistkowica, chlamydioza oraz inne bakterie saprofityczne (pałeczka okrężnicy, Proteus, streptokoki, stafilokoki itp.). Laktobakterie w pochwie pełnią funkcję ochronną – produkują nadtlenek wodoru H2O2 oraz kwas mlekowy, które zapobiegają nadmiernemu przyrostowi 20-30 innych typów bakterii. Przy obniżeniu ilości laktobakterii, podwyższa się pH pochwy (wynosi ono w normie 3,8-4,2), co jest przyczyną powikłań o różnym charakterze.
Właściwe bakterie, zamieszkujące pochwę nigdy nie zachowują się agresywnie wobec jej ścian. Lecz każda inna bakteria, powodująca dysbiozę, może wywołać zapalenie pochwy – waginozę.
Kiedy to nastąpi ?
Jest to zależne od ilości i patogenności wywoływacza choroby z jednej strony oraz od układu odpornościowego ścian pochwy z drugiej strony. Zazwyczaj na początku układ odpornościowy radzi sobie i nie dopuszcza do progresu choroby oraz rozwoju powikłań. Lecz przy braku prawidłowego leczenia rozwój stanu zapalnego jest nieunikniony.


Rozwój choroby.

Na początku zaburzenie mikroflory pochwy nie przejawia się niczym szczególnym. Zazwyczaj zmienia się trochę charakter wydzieliny z pochwy, lecz rzadko, która kobieta zwraca na to uwagę.
W stanie prawidłowym kobieta nie powinna mieć żadnych wydzielin z pochwy lub może mieć niewielką ilość przezroczystej wydzieliny bez nieprzyjemnego zapachu. Przy tym nie może odczuwać pieczenia, swędzenia, bólu w okolicach organów płciowych oraz nieprzyjemnych doznań i suchości podczas stosunku płciowego. Przy rozwoju dysbiozy pochwy ilość wydzieliny zazwyczaj się zwiększa, przybiera ona biało-żółty kolor, pojawia się nieprzyjemny zapach. Inne symptomy przy dysbakteriozie pochwy nie występują, a jeżeli są, związane są już z powikłaniami tej choroby.


Powikłania.

Jeżeli pojawiła się sytuacja, przy której w pochwie znajduje się duża ilość bakterii patogennych, wcześniej, czy później wywołają one zapalenie ścian pochwy lub szyjki macicy – narządów, znajdujących się z nimi w bezpośrednim kontakcie. Objawia się ono gwałtownym wzrostem ilości upławów, pojawieniem się nieprzyjemnych odczuć (pieczenie, swędzenie, ból) oraz bolesności podczas stosunków płciowych. Jednym z pierwszych symptomów jest brak wystarczającej ilości wydzieliny podczas stosunku płciowego.

Ponadto, bakterie z pochwy nieustannie zakażają macicę, co może prowadzić do rozwoju endometriozy i zapalenia jajników. Podczas dysbiozy pochwy może również dojść do zakażenia i rozwoju stanu zapalnego cewki moczowej i pęcherza moczowego.



Dysbioza pochwy oraz choroby jelit.

Wiele chorób układu żołądkowo-jelitowego prowadzi do zaburzenia prawidłowej mikroflory jelitowej oraz rozwoju dysbakteriozy. Przy dysbakterizozie jelitowej sytuacja jest podobna jak przy dysbakteriozie pochwy – w jelitach żyje duża ilość różnych bakterii. Ściana odbytnicy ciasno styka się ze ścianą pochwy i bakterie łatwo do niej przedostają się. Przy rozwiniętej dysbakteriozie jelitowej zaburzenie waginalnej mikroflory jest właśnie nią uwarunkowane. Często diagnozowana jest jedna z infekcji jelitowych – pałeczka okrężnicy, enterokoki itp.

Leczenie dysbiozy pochwy w tym wypadku jest skrajnie utrudnione. Prawdopodobieństwo nawrotu choroby jest bardzo wysokie. Przywrócenie prawidłowej mikroflory pochwy jest możliwie wyłącznie przy jednoczesnym leczeniu chorób jelit. Zazwyczaj leczenie takich pacjentek jest najbardziej problematyczne.
 

LECZENIE: