Uwaga! Pomiar ORP i pH wody jest procesem, wymagającym stosunkowej dokładności i staranności. W celu prawidłowego określenia wskaźników ORP i pH niezbędne jest postępowanie zgodne z wskazaniami i rekomendacjami instrukcji. W przeciwnym wypadku podczas pomiarów mogą wystąpić duże rozbieżności wskazań, za które nie można winić jonizatorów wody!
1. Przed pierwszym zastosowaniem elektrod, mierzących ORP i pH, należy je włożyć na 30 minut do destylowanej wody.
2. Koniecznie należy sprawdzić prawidłowość wskazań ORP i pH urządzenia na kontrolnym (kalibrowanym) roztworze, zwracając uwagę na zależność wyników od temperatury.
3. Jeżeli wskaźniki nie pokrywają się z pomiarami roztworu kalibrowanego, należy je ustawić ręcznie zgodne ze sposobem opisanym w instrukcji.
4. Zaleca się najpierw mierzyć te roztwory, które mają wyższe wskaźniki pH i potencjału redoks, a następnie pozostałe.
5. Stałe wskazania ORP i pH katolitu lub anolitu są pokazywane nie od razu. W celu otrzymania prawidłowych wskaźników należy odczekać 3-5 minuty, dopóki one nie ustabilizują się.
W celu bardziej dokładnego pomiaru należy, co 2 minuty lekko wstrząsać mierzony płyn lub delikatnie zamieszać przy pomocy elektrody miernika.
6. Przy zmianie badanego płynu elektrodę miernika należy wstawić na 2-3 minuty do wody destylowanej i następnie ostrożnie osuszyć miękką, bawełnianą chusteczką.
7. Nie należy przeprowadzać więcej, niż 5-6 pomiarów ORP i pH roztworów jonizowanych, gdyż w płynach aktywowanych obserwowane są bardzo duże różnice wskazań ORP i pH. Na elektrodach gromadzą się ładunki ostateczne, co może wypaczać wyniki. Elektrody koniecznie należy regularnie umieszczać do wody destylowanej na minimum dwie godziny.
8. Ilość pomiarów innych roztworów oraz wody (nie jonizowanej) jest nieograniczona.
I jeszcze trochę na temat specyfiki pomiarów:
Charakterystyka pomiarów ORP w skalach ujemnych.
„… Podczas pomiaru ORP w skali ujemnej występuje problem, związany z brakiem dokładnie ustalonych i zaakceptowanych przez elektrochemików standardów pomiarowych. Każdy roztwór, przyrządzony na wodzie szybko wchłania tlen z powietrza. Absorpcja tlenu szybko prowadzi do prędkiego i niekontrolowanego zwiększenia ORP w stronę wartości dodatnich. Etalony ORP istnieją dla wartości dodatnich, gdy absorpcja tlenu z powietrza nie gra istotnej roli.
Wygodne, przenośne urządzenia komercyjne (ołówki) są wyprodukowane na podstawie elektrod. Sekrety ich produkcji są pilnie strzeżone. Kalibrowanie tych urządzeń według standartowych roztworów żółtego żelazocyjanku potasu i czerwonego żelazicyjanku potasu podczas pomiaru dodatnich wartości ORP nie daje żadnej gwarancji prawidłowości wskazań ujemnych wartości ORP. Porównanie wyników uzyskanych przy wykorzystaniu elektrod platynowych oraz elektrod standardowych (na przykład chloro-srebrnych) na pierwszy rzut oka gwarantuje prawidłowy wynik.
Jednak duże tu znaczenie ma czystość elektrody platynowej. Mierzoną wielkością jest różnica potencjałów pomiędzy dwoma elektrodami. Wyjściowy opór pomiarowego obwodu elektrycznego jest duży, lecz nie nieskończony i wynosi zwykle 1010 – 1020 Om przy SEM (siła elektromotoryczna) = 0,1V, natężenie prądu elektrycznego wynosi ~ 10-13 А lub 10-13 kulombów na sekundę. Przypomnijmy, że ładunek elektronu jest równy 1,6 * 10 -19 kulomba. Czyli, w obwodzie elektrycznym przy R = 1012 Om jest ~ 106 elektronów na sekundę. Niech nasza „bateryjka”, na platynowej elektrodzie na której osadzają się zawiesiny może dawać prąd elektryczny, przynajmniej przez jedną godzinę. Za ten czas w łańcuchu przebiegnie co najmniej około 1010 elektronów. Wynika z tego, że ilość zawiesin była mniejsza od 1010/6,03 *1023~10-13 mola. Czyli niewielka ilość zawiesiny jest w stanie w ciągu dłuższego czasu wpływać na wskazania urządzenia, mierzącego potencjał. Ponadto, im bardziej doskonałe jest urządzenie i większy jest jego opór wyjściowy, tym mniejsza ilość zawiesin może wpływać na wynik pomiarów. Dlatego, jeśli musimy zmierzyć ujemne wartości potencjału, kalibrowanie urządzenia według standardowych roztworów żółtego żelazocyjanku potasu i czerwonego żelazicyjanku potasu zupełnie nie odpowiada kondycji elektrod i nie gwarantuje prawidłowości pomiarów.
Podczas eksperymentów dbaliśmy o podtrzymywanie czystości elektrody platynowej. Pod koniec każdego dnia pracy platynowa elektroda była umieszczana w czystym rozcieńczonym roztworze solnym (1:5). Dwukrotnie była wykorzystywana woda destylowana. Rano przed pomiarami elektroda była dwukrotnie przemywana wodą destylowaną.
Tym nie mniej, nie można udowodnić, że taka procedura zapewnia czystość elektrody, gdyż nie istnieje dobra metoda pomiarowa dla ujemnych wartości ORP. Na przykład modelowy roztwór dla dodatniego ORP dawał te same wartości, nawet w przypadku mierzonego potencjału +100 mV, zamiast -200 mV, otrzymanych po przemyciu kwasem solnym i wodą…”
Artykuł został częściowo przedrukowany ze strony ikar.udm.ru